ល្ខោននិយាយ «ផ្ទះកសិដ្ឋានធម្មជាតិ» លើកទឹកចិត្តយុវជនដើរចេញពីបញ្ហានៃសម្ពាធផ្លូវចិត្ត
ល្ខោននិយាយ «ផ្ទះកសិដ្ឋានធម្មជាតិ» ជាសាច់រឿងឆ្លុះបញ្ចាំងពីសម្ពាធរបស់យុវជនកំពុងជួបប្រទះ ក្នុងសង្គមបច្ចុប្បន្ន ដែលបានផុងខ្លួនធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអន្ទាក់នៃបញ្ហាដោយមិនដឹងខ្លួន។
ឆាកល្ខោននេះ បានផ្ដោតសំខាន់ពីជីវិតរបស់យុវត្តីមួយរូប ដែលបានខិតខំព្យាយាម ធ្វើការងារយ៉ាងសកម្មនៅទីក្រុង រហូតដល់ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងស្ថានភាពមួយ ដែលមើលរំលងពីតម្លៃនៃទំនាក់ទំនងទៅកាន់សង្គមខាងក្រៅ។
ហើយការប្រឹងប្រែងដែលមិនអាចដើរទៅដល់ក្តីស្រមៃ បូកផ្សំនឺងសម្ពាធជុំវិញខ្លួន បានធ្វើឱ្យយុវត្តីរូបនេះ ឈានដល់ដំណាក់កាលនៃការធ្លាក់ចូលក្នុងវដ្តដ៏អាក្រក់នៃការធ្លាក់ទឹកចិត្ត។
ប៉ុន្តែអ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នោះគឺ សត្វចិញ្ចឹមដ៏ឈ្លាសវៃទាំង៣ក្បាល របស់នាងនៅកសិដ្ឋានឯស្រុកកំណើត បានព្យាយាមជួយសង្គ្រោះនាង។ សត្វទាំងបីនេះ បានប្រើគ្រប់វិធីសាស្ត្រដើម្បីព្យាយាមជួយម្ចាស់របស់ខ្លួន ឱ្យរួចផុតពីភាពសោកសៅ និងចំណោទបញ្ហានេះ។
តើពួកគេទាំងបីអាចជួយនាងបានដែរទេ? ខណៈពេលដែលអ្នកនៅជុំវិញពួកគេគិតថា ពួកគេត្រឹមតែ ជាសត្វគ្មានសតិបញ្ញា ដែលមិនយល់ពីសង្គម ថែមទាំងមិនចេះពីរបៀបគ្រប់គ្រងស្ថានការណ៍ផងនោះ។
ឈ្វេងយល់ពីចំណុចសំខាន់ៗនៃដំណើរការសម្ដែង និងលក្ខណៈពិសេសផ្សេងៗនៃសាច់រឿងនិពន្ធថ្មីរបស់ អ្នកស្រី ជា សុខយូ អ្នកនិពន្ធល្ខោននិយាយឯករាជ្យ និងជាអ្នកនិពន្ធ និងអ្នកដឹកនាំភាពយន្តឆ្នើមមួយរូប ដែលទទួលបានមូលនិធិតម្លើងស្នាដៃពីអង្គការសិល្បៈខ្មែរអមតៈសម្រាប់ឆ្នាំ ២០២២ ថ្មីៗ កន្លងមកនេះ។ ជាពិសេស សម្ធិផលនេះបាន បំផុសនូវការអប់រំ ការលើកទឹកចិត្ត ផ្អែកទៅបញ្ហាដែលមនុស្សភាគច្រើនកំពុងជួបប្រទះ។
១. តើអ្វីជាការបំផុសគំនិតរបស់អ្នក នៅពីក្រោយរឿងនេះ?
ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមច្នៃរឿងនេះឡើងដោយមើលឃើញពី ទំនាក់ទំនងរវាងសម័យកាលនៃបច្ចេកវិទ្យាទំនើប ពេលបច្ចុប្បន្ននេះ និងស្ថានភាពផ្លូវចិត្តរបស់មនុស្ស។ ចំពោះខ្ញុំ កុមារភាពមានការចងចាំនូវអនុស្សាវរីយសប្បាយច្រើន ជាពិសេសទំនាក់ទំនងសិទ្ធស្នាលរវាងមនុស្សនិង មនុស្ស ដែលអវត្តមាននៅសង្គមសព្វថ្ងៃ។ យើងខ្វះអ្នកនិយាយគ្នា អ្នកយល់ចិត្ត និងមានភាពឯកោច្រើន គួបផ្សំជាមួយឆាកល្ខោនជីវិតនៅតាមបណ្តាញសង្គម
ដែលពិបាកបែកចែកអ្វីគួរជឿឬមិនគួរជៀ ជាហេតុប្រសិនបើយើងភ្លេចខ្លួន គ្មានការពិចារណា នឹងអាចនាំឱ្យបាត់បង់នូវលំនឹងផ្លូវចិត្ត។
២. ហេតុអ្វីបានជាអ្នកជ្រើសយកតួអង្គសត្វ មកសម្ដែងក្នុងរឿងមួយនេះ?
ខ្ញុំជ្រើសយកតួអង្គសត្វ មកសម្ដែងព្រោះសត្វរស់នៅក្នុងពិភពខុសគ្នាពីមនុស្ស ដូច្នេះគាត់អាចមើលឃើញពីក្រៅឆាក ច្បាស់ជាងមនុស្សផ្ទាល់ដែលកំពុងស្ថិតនៅក្នុងឆាកផ្ទាល់។ មានន័យថា ពេលមនុស្សកំពុងស៊ប់ជាមួយនឹងបញ្ហាហើយ យើងមិនអាចដកខ្លួនចេញមកក្រៅដើម្បីវិភាគឱ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយបានទេ។ ម៉្យាងទៀត ការយកតួអង្គសត្វនេះ នឹងបង្កើតឱ្យមានឱកាសច្រើន ដើម្បីបង្កើតជាទម្រង់សិល្បៈមួយ ដែលមានភាពកំប្លុកកំប្លែង ហើយយើងចង់ឱ្យអ្នកទស្សនាសប្បាយរីករាយ និងពេញចិត្តនៅពេលដែលអាចបានស្វែងយល់ ពីសារអប់រំដោយខ្លួនឯង។
៣. តើអ្វីជាលក្ខណៈពិសេសនៃសាច់រឿងនេះ ហើយវាបានបង្កប់តម្លៃអប់រំដូចម្ដេចខ្លះ?
ភាគច្រើនខ្ញុំផ្ដោតលើសតិបញ្ញា គឺយើងរស់នៅក្នុងពិភពមួយធំអ្វីក៏មាន តែអាស្រ័យលើយើងត្រូវជ្រើសយកអ្វីមកដាក់ក្នុងជីវិត។ យើងត្រូវចេះច្រោះយកអ្វី ដែលមានគុណភាព និងមានប្រយោជន៍មកបញ្ចូលក្នុងជីវិត។ មិនមែនអ្នកដទៃឱ្យអ្វី ចេះតែទទួលនោះទេ ព្រោះនៅទីបំផុតវាធ្វើឱ្យយើងបាត់បង់លំនឹងនៃការរស់នៅ ជាពិសេសលំនឹងផ្លូវចិត្ត ដែលអាចប៉ះពាល់ដល់សេចក្ដីសុខផ្លូវចិត្តរបស់យើង។
៤. តើអ្នកជួបប្រទះបញ្ហាប្រឈមអ្វីខ្លះ ក្នុងការផលិតស្នាដៃមួយនេះ?
ចំពោះឧបសគ្គដំបូង គឺបញ្ហាថវិកា ក្នុងការរៀបចំ និងតម្លើងរឿងជាឆាកល្ខោននិយាយ ដែលយើងត្រូវរង់ចាំ និងទុកចោលការងារនេះស្ទើរតែជិតមួយឆ្នាំ ដើម្បីបង្កើតជារូបរាង។ ពេលមានឱកាសថ្មី ទើបយើងយកមកកែសម្រួល រឿងនេះឱ្យត្រូវនឹងប្រធានបទរបស់រដូវវប្បធម៌ «ទង្វើថ្ងៃនេះ ផលតបស្នងថ្ងៃស្អែក»។ នៅពេលធ្វើ គឺចង់ឱ្យកាន់តែអស្ចារ្យ កាន់តែល្អ ប៉ុន្តែដោយថវិកាមានកំណត់ វាជាបញ្ហាចម្បងមួយ។ ហើយពេលខ្លះ ក្រុមការងាររវល់ មិនមានពេលចូលរួម។ ប៉ុន្តែយើងបានដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់នេះ ហើយសំខាន់បំផុតនោះគឺ យើងស្រឡាញ់គម្រោងនេះ និងធ្វើអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីចេញជាផ្លែផ្កា។
៥. តើសាច់រឿងនេះបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីប្រធានបទ «ទង្វើថ្ងៃនេះ ផលតបស្នងថ្ងៃស្អែក» ដូចម្ដេចដែរ?
តួអង្គឯកបានយកសម្ពាធមកដាក់ខ្លួន តាមរយៈពាក្យសម្តីរបស់អ្នកដទៃ។ ជាពិសេសការប្រៀបធៀបខ្លួនជាមួយអ្នកដទៃ ដែលជាទង្វើមួយអាចញាំងឱ្យសតិបញ្ញារបស់គាត់ខ្វះការគ្រប់គ្រង និងខ្វះការបែងចែកអ្វីជាកាពិតនៅចំពោះមុខ។ ជាហេតុ ធ្វើឱ្យគាត់បាត់បង់លំនឹងភ្លាមៗ ហើយខ្លួនគាត់ផ្ទាល់ជាអ្នកទទួលបន្ទុកមុនគេ។ ទម្លាប់នៃការបម្លែងការគិត ទៅជាការពិត អាចបំផ្លាញសេចក្តីសុខផ្លូវកាយ និងផ្លួវចិត្តរបស់អ្នក។
៦. តើអ្នកគិតថាការសម្ដែងនេះ នឹងផ្ដល់បទពិសោធន៍យ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះអ្នកទស្សនា?
ខ្ញុំចង់ឱ្យអ្នកទស្សនាមានភាពសប្បាយរីរាយ ចង់ឱ្យគាត់ស្គាល់ពីទម្រង់ល្ខោននិយាយ។ មួយទៀតចង់ឱ្យគាត់ សម្រាកបន្តិចយកមកគិតពីតម្លៃនៃធម្មជាតិនៅក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយមនុស្សម្នាក់ៗគួរតែចូលរួមថែរក្សា និងការពារធនធានធម្មជាតិ។ ជាក់ស្តែង កសិដ្ឋានធម្មជាតិនៅឯផ្ទះស្រុកកំណើតរបស់គាត់ដែលមានសត្វ មានធម្មជាតិនៅជុំវិញខ្លួន ប្រៀបដូចជាការព្យាបាលផ្លូវចិត្តតាមបែបធម្មជាតិមួយដូច្នេះដែរ។ មួយវិញទៀត ខ្ញុំចង់ឱ្យមានឱកាសច្រើនទៀត ក្នុងការយកល្ខោនបែបនេះទៅសម្ដែង ឱ្យយុវជន និងប្រជាជនខ្មែរចូលរួមទស្សនាបានច្រើន ដើម្បីស្គាល់ និងទទួលបានភាពរីករាយជាមួយល្ខោននិយាយនេះ៕
Comments
Post a Comment