កិច្ចពិភាក្សាក្នុងកម្មវិធីអក្សរសិល្ប៍ច្នៃប្រតិដ្ឋ «អំណានក្នុងអនាគត»
ដោយ អ៊ុន វឌ្ឍនា
រដូវវប្បធម៌ឆ្នាំ ២០២២ មានរយៈពេល៣ខែ ប្រព្រឹត្តិទៅក្នុងគោលបំណងផ្សព្វផ្សាយសិល្បៈវប្បធម៌ ក្រោមប្រធានបទ «ទង្វើថ្ងៃនេះ ផលតបស្នងថ្ងៃស្អែក»។ ព្រឹត្តិការណ៍សិល្បៈប្រចាំឆ្នាំនេះ ផ្ដោតលើកម្មវិធីចំនួនពីរប្រភេទ គឺ ទីមួយទាក់ទងនឹងការសម្ដែងសិល្បៈទស្សនីយភាព ដូចជាការសម្ដែងផ្ទាល់ និងការចាក់បញ្ចាំងវីដេអូសម្ដែងជាដើម និងទីពីរ ជាកម្មវិធីចែករំលែកចំណេះដឹង មានដូចជាសិក្ខាសាលា កិច្ចពិភាក្សា និងអំណានជាដើម។
កម្មវិធីអក្សរសិល្ប៍ច្នៃប្រតិដ្ឋ «អំណានក្នុងអនាគត» ក្នុងកម្មវិធីរដូវវប្បធម៌ឆ្នាំ ២០២២ ជា ផ្នែកមួយនៃកម្មវិធីចែករំលែកចំណេះដឹង ដែលទើបតែបញ្ចប់ទៅកាលពីថ្ងៃ១៩ ខែ កុម្ភៈ នៅលើ អនឡាញ តាមរយៈ Zoom។ ស្នាដៃរបស់អ្នកនិពន្ធឆ្នើមបួនរូប ដែលត្រូវបានជ្រើសរើសយកមកអានផ្ទាល់រួមមាន «អុកចត្រង្គ» ដោយ កន្យា ប៉ុបអែណេ «ចាបសំបុក» ដោយ ស រ៉ាន់ដា៖ «ផ្ទះកន្តាំងបីខ្នង» ដោយ ជា តុងហៃ និង «Planet E» ដោយ ឡាយ ឈុនយី។
ពួកគេគឺជាជ័យលាភី ពីកម្មវិធីប្រកាសជ្រើសរើសអត្ថបទអក្សរសិល្ប៍ច្នៃប្រតិដ្ឋ ក្រោមប្រធានបទតែមួយ ជាមួយ នឹងរដូវវប្បធម៌ឆ្នាំ ២០២២។
«អំពើល្អយើងធ្វើថ្ងៃនេះ យើងនឹងទទួលបានផលតបស្នងវិញ ទោះបីរយៈពេលយូរ ឬ ឆាប់ក៏ដោយ វាមិនអាសាបង់នោះទេ។» នេះជាការយល់ឃើញរបស់លោក តុង ហៃ អ្នកនិពន្ធរឿង «ផ្ទះកន្តាំងបីខ្នង» ឆ្លុះបញ្ចាំងទៅលើប្រធានបទ «ទង្វើថ្ងៃនេះ ផលតបស្នងថ្ងៃស្អែក»។
រឿងផ្ទះកន្តាំងបីខ្នង តួអង្គឯកសុខា មានក្ដីប្រាថ្នា ចង់លើកផ្ទះកន្តាំងបីខ្នង ដើម្បីទុកស្ដីដណ្ដឹងណារី ដែលជាអ្នកជិតខាងរបស់ខ្លួន។ ដំណើររឿងបាននិយាយពីកូនផ្សោតមួយជាប់មង ដោយសុខាត្រូវសម្រេចចិត្តថាត្រូវជួយ ឬត្រូវសម្លាប់។ គាត់បានជួយកូនផ្សោតនោះ ដែលជាទង្វើល្អមួយ រហូត១៥ឆ្នាំក្រោយមក ក្តីប្រាថ្នាលើផ្ទះកន្តាំងបីខ្នង និងចូលដណ្ដឹងណារីបានដូចគ្នា។ មូលហេតុក្ដីប្រាថ្នារបស់គាត់ទទួលជោគជ័យ ដោយសារគាត់បានផ្លាស់ប្រែគំនិតពីការសម្លាប់ មកថែរក្សាវិញ ថ្វីត្បិតមិនបានឱ្យផលភ្លាមៗរហូតដល់១៥ឆ្នាំក្រោយ ទើបគាត់អាចសម្រេចបាន។
អ្នកនិពន្ធទាំងបួនរូបបានអានស្នាដៃនិពន្ធរបស់ពួកគេ ជាមួយសំឡេងដ៏ស្រទន់ បត់បែនតាមសកម្មភាពដោយការបញ្ចូល នូវមនោសញ្ចេតនាតាមតួអង្គនីមួយៗ ដែលធ្វើឱ្យអ្នកស្ដាប់ បានចូលទៅកាន់ពិភពនិទានរបស់អ្នកនិពន្ធ ដោយមិនដឹងខ្លួន។
ស្នាដៃនិពន្ធទាំងបួន មិនត្រឹមតែផ្ដល់ជាការកម្សាន្តដល់អ្នកចូលរួមប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបញ្ចូលលក្ខណៈច្នៃប្រតិដ្ឋ និងបង្កប់សារដាស់តឿនជាច្រើន។ ក្នុងកិច្ចពិភាក្សាជាមួយអ្នកនិពន្ធបីរូប ដែលមានវត្តមានចូលរួមក្នុងកម្មវិធីអានអនឡាញនេះ មានចំណុចរួមមួយរបស់ស្នាដៃទាំងបី គឺផ្ដោតសំខាន់លើបញ្ហាបរិស្ថានជាចម្បង។
ក្នុងនោះ អ្នកនិពន្ធបានយកបទពិសោធន៍ និងអនុស្សាវរីយ គួបផ្សំជាមួយបញ្ហាទាក់ទងនឹងបរិស្ថាន ដើម្បីចម្រាញចេញជាសារលើកទឹកចិត្ត ក្នុងការចូលរួមជាការថែរក្សាសម្បត្តិធម្មតា ដែលទាក់ទងនឹងប្រធានបទការនិពន្ធបែបច្នៃប្រឌិត។
អ្នកនាង ស រ៉ាន់ដា កវីនិពន្ធ «ចាបសំបុក» និពន្ធជាទម្រង់បែបកម្រងកែវ បានរៀបរាប់ពីបទពិសោធន៍របស់ដើមហេតុនៃរឿងថា៖ «ថ្ងៃមួយពេលចេញពីធ្វើការ នៅកន្លែងផ្ញើម៉ូតូ បានឃើញកូនចាបមួយ ធ្លាក់ពីលើចុងឈើមានរបួស ដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំគិតថា សត្វចាបរស់នៅចុងដើមឈើ ហើយចុះបើថ្ងៃណាមួយអស់ដើមឈើ ឱ្យគាត់ទៅនៅទីណា ព្រោះសត្វស្លាបត្រូវការសេរីភាព យើងមិនអាចដាក់គាត់ទៅរស់នៅក្នុងទ្រុងបានទេ។ អ្វីខ្ញុំអាចធ្វើបាន គឺការសរសេរជាសាច់រឿងនេះ ទោះបីសត្វចាបមិនបានប្រាប់ទុក្ខសោកមកកាន់យើង តែយើងអាចយល់ឃើញពីទុកលំបាកបំផុតរបស់គាត់ គឺសំបុក។ បើគ្មានសំបុកតើគាត់ត្រូវនៅទីណា។»
អ្នកនាង រ៉ាន់ដា បានបន្តថា៖ «នេះជាសារសម្រាប់បងប្អូនទាំងអស់គ្នា ដែលបានស្ដាប់និងអានអត្ថបទនេះ គួរពិចារណាក្នុងការថែរក្សាបរិស្ថាន ជាពិសេសព្យាយាមដាំដើមឈើ ដើម្បីការពារពីគ្រោះធម្មជាតិទាំងអស់គ្នា និងក្មេងជំនាន់ក្រោយ។»
ការតាក់តែងនិពន្ធ គឺអាស្រ័យលើទេពកោសល្យរៀងៗខ្លួន អ្នកខ្លះចូលចិត្តសរសេរពីទិដ្ឋភាពបែបជីវិតពិត ដោយការយកជីវិតរបស់នរណាម្នាក់មកសរសេរ។ អ្នកខ្លះទៀត ចូលចិត្តប្រើការស្រមើស្រមៃបែបច្នៃប្រតិដ្ឋ ជាជាងការយករឿងដដែលៗមកសរសេរ និងការកំណត់ក្បួនច្បាប់ក្នុងការសរសេរ។
ឆ្លើយតបទៅនឹងសំនួរ អំពីចំណូលចិត្តក្នុងការសរសេរ រវាងបែបច្នៃប្រតិដ្ឋ និងការសរសេរបែបធម្មតា អ្នកនិពន្ធទាំង៣ បានឯកភាពជ្រើសរើសការសរសេរបែបច្នៃប្រតិដ្ឋ ដោយសារទម្រង់នេះ ផ្ដល់សេរីភាពច្រើន ក្នុងការបង្ហាញគំនិតរបស់ខ្លួន។
«ខ្ញុំចូលចិត្តការសរសេរបែបច្នៃប្រតិដ្ឋ ព្រោះយើងមានសេរីភាពក្នុងការគិត និងការស្រមើស្រមៃច្រើន ដូចរូបខ្ញុំផ្ទាល់ ស្រមៃដល់មនុស្សភពផ្កាយ។» នេះបើតាមអ្នកនាង ឡាយ ឈុនយី អ្នកនិពន្ធរឿង «Planet E» លើកឡើងអំពីទំនោរក្នុងការសរសេររបស់ខ្លួន។
«បើសិនធ្វើតាមក្បួនច្បាប់ទម្លាប់ពេក គឺដូចយកគំនិតពួកខ្ញុំមកចងទុកក្នុងប្រអប់មួយអញ្ចឹង។ ដោយសារកម្មវិធីមានពាក្យថាច្នៃប្រតិដ្ឋ ធ្វើឱ្យខ្ញុំមានឱកាសបញ្ចេញមតិផ្ទាល់ខ្លួនទៅកាន់អ្នកដទៃ ហើយអត្ថបទច្នៃប្រតិដ្ឋអាចជួយដល់អ្នកស្ដាប់គិតថា ខ្លួនគាត់អាចច្នៃប្រតិដ្ឋបានដូចគ្នា ដែលជាការលើកទឹកចិត្តមួយ ដល់នរណាចាប់អារម្មណ៍ការសរសេរ។»
«សិល្បៈមិនមែនមានតួនាទីផ្ដល់ការកម្សាន្តមួយនោះទេ ប៉ុន្តែជាការចូលរួមចំណែកមួយ នៅក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាសង្គម។» នេះបើតាមការលើកឡើងរបស់អ្នកសម្របសម្រួលក្នុងកម្មវិធី គឺអ្នកនិពន្ធ គីម ឌីណា។
អ្នកសម្របសម្រួលរូបនេះ បានបន្ថែមថា តាមរយៈការសរសេរជាស្នាដៃ លើប្រធានបទបរិស្ថាន នេះ បានលើកកម្ពស់ចំណេះដឹង ក៏ដូចជាបង្កើតឱកាសសួរសំណួរទៅកាន់អ្នកអាន ឱ្យគាត់ឆ្ងល់ ពិចារណា ហើយអាចជាការពិភាក្សា ឈានដល់ការរកដំណោះស្រាយ។
Comments
Post a Comment